Դու գալիս ես հուշերի քնքուշ թևերով,

Քո մեկնարկը անհունում երազ է էլի,

Սպասում եմ հրաշքի ակնկալիքով,

Այս աշխարհը մի ուրիշ նմանակ չունի:

Տես, անշփոթ պիտի գաս, իմ երանելի,

Մթնշաղն է ի՜նչ չքնաղ, այգը՝ ցանկալի,

Հուշումները այս երկու փարոս են ու լույս,

Չխարխափես խավարում, անուրջներիս կույս:

Աստված մարդուն արարեց իր նմանությամբ,

Հերթը մինչև ինձ հասավ կավն այդ չորացավ,

Մեկը որդուն ուրացավ, մեկն էլ մատնությամբ

Այս ընթացքում բացառիկ աղի սյուն դարձավ:

Շփոթում եմ գուցե ես կերպարները այս,

Բայց ծածան են պատումիս կերպասները խաս,

Ծիածանն եմ ես փռել ոտքերիդ առաջ,

Տատանվու՞մ ես, թե՞ այսօր կգաս աննահանջ:

Պատրանքներս են քեզ ծնել կամ մայրդ մի օր,

Թե սերն արատ է, հոգիս, ես եմ կամակոր,

Մի հուզմունք է ինձ պատել այնպես անմեկին,

Սպասում եմ շարունակ ես էլ իմ հերթին:

Տես, որ կավը յոթնահունց մատներդ շոյեն,

Ինձ կարարես հղացքիդ շուրթերով բոսոր,

Հետո թե ինչ կլինի, գաղափար չունեմ,

Գուցե մեռնեմ ես մի օր, բայց սիրեմ այսօր: